Srpsko
Srpsko
grožđe sazrelo
Nova vinska renesansa počela je ranije ali svakako 2003. godina je bila ona koja se pamti i prekretnica zbog berbe čiji se kvalitet (možda) ponovio tek 2017.godine. Svakako, tada se krenulo sa osvajanjem zapuštenog vinskog tržišta i pisanjem nove vinske istorije.
Mali Podrum Radovanović je već 1998. godine bio etabliran u jednom broju boljih beogradskih restorana gde su vlasnici imali sluha i pragmatizma da takav tip vina uvrste u ponudu (secam se u ono vreme vizionarskog Brace Tmušica i njegove Vile 69, legendarnog Dragana Žabara, Miće Bahusa …).
Vinarija Jović iz Potrkanja je još 1995 krenula da flašira svoj Vranac i Rizling ali agilnim nastupom Vinarije Aleksandrović, kao i insistiranju na ozbiljnoj ceni i ekskluzivitetu sopstvenog proizvoda, širom su otvorena vrata i drugim stidljivijim vinarima. Iz Župe Podrum Radenković, iako prodaje i ranije, ozbiljno na tržište izlazi sa berbom 2001. kao i Vinska kuća Minića. Berba 2003 lansira i Ivanovića i Braću Rajković koji s pravom insistiraju na visokoj ceni svog proizvoda i na Prokupcu kao okosnici proizvodnje. Te godine su u Karlovcima afirmisani Dulka, Roša, Kiš. Mario Benišek prvi ozbiljnije izbacuje bermet na tržište.
U Beogradu 2003. dva podruma prave presedan, Emporio sa prvim vinom sorte grožđa Syrah sađenog na obroncima Avale, kao i prvim penušavcem i Vinovita Viktora Panajotovića koji je iz inata rešio da napravi prvo kvalitetno vino od Smederevke kao i prvo slatko vino Seherezadu.
Usledile su godine prožete bogatim vinskim aktivnostima od pojave novih proizvođača.
Ozbiljnija ekspanzija u Župi kreće 2004, 2005. Spasić kreira moderniju Tamnjaniku, prisutan je podrum Mihajlović, zatim nažalost danas nepostojeći podrum Veličković. Botunjac je sa svojim Pinot Noirom iz 2003. na sebe skrenuo pažnju ljubitelja malo nežnijih crnih vina.
U Vojvodini, “Do kraja sveta” 2005. kao i Vindulo u Temerinu, sa vinom u flaši, zatim u Pocerini, Jelic pionirski sa Moravom, pa onda u Braničevu MiNa boardu je:ki Živković iz Klicevca sa fantastičnim Kaberne Sovinjonom koji i danas pamtim, u Negotinskoj krajini pored gomile malih rinfuznih winemakera iz pimnica, pojavljuje se Dajic, a na jugu Srbije u Leskovcu i danas postojeći podrum Stari dani sa odličnim vinima…
Važan momenat u razvoju vinske kulture u Srbiji je početak 2009. godine kada je Republika Srbija ukinula carinu na uvoz vina poreklom iz EU. To je uticalo na zdraviju tržišnu utakmicu.
Uvoze se vina iz Portugala, Italije, Francuske…
Ovakav razvoj vinske scene kod nas, najviše je pogodovao domaćim, istinskim zaljubljenicima vina i rastućem broju inostranih turista. Beograd kao najveći magnet turističkog interesovanja sa zavidnom ponudom restorana svih nijansi preuzima glavnu ulogu u oblikovanju vinske svesti kod nas. Pored restorana i nekolicine licenciranih hotela vinsku ponudu obogaćuju i daju poseban pečat specijalizovane vinoteke.
Veliki lanci supermarketa su otvorili police u svojim ekspoziturama u Beogradu i većim gradovima Srbije.
“Vinska Polica Srbije”, te 2003. je po slobodnoj proceni nudila oko 100 etiketa pristojnog kvaliteta uglavnom uvoznih vina i nekolicinu domaćih proizvođaća. Danas, na početku 2021. ova je “polica” nikada punija, dublja i šira u svakom smislu.
Ljubitelji vina su u mogučnosti da biraju više od 2000 etiketa sa ogromnim udelom srpskog porekla.
Punoletstvo je tu, doživljeno sa svim svojim radostima ali i manama.
